Vandaag zijn we door het Prince Edward Island National Park gereden, oftewel de Green Gables Shore, naar Cavendish. Het is altijd leuk om tijdens de vakantie een boek te lezen, waarvan het verhaal zich afspeelt in de streek waar je op dat moment bent. Dat kan hier maar één boek zijn: Anne of Green Gables van Lucy Maud Montgomery. Roodharige Anne met sproetjes en vlechtjes is een weesmeisje dat geadopteerd wordt door een broer en een zus die tot dat moment een teruggetrokken leven leiden op hun boerderij. Zij hebben besloten een jongen van zo’n 10 of 11 jaar te adopteren, zodat die mee kan helpen op de boerderij. Er gaat echter van alles mis in de communicatie en uiteindelijk krijgen zij Anne, die met haar spontaniteit hun hele leven op z’n kop zet. De schrijfster werd op PEI geboren en het Green Gables House in Cavendish heeft model gestaan voor het verhaal. Het boek is in meer dan 30 talen vertaald. Voordat we Cavendish bereikten hebben we nog een stop gemaakt bij een Art Gallery waar ook een hele mooie beeldentuin bij was. Echt een leuke plek voor een koffiestop. Vanmiddag zijn we bij Anne op bezoek geweest in het Green Gables House. De eerste plek hier op PEI waar het druk was, het is dan ook de attractie van het eiland. Ook hebben we daar nog twee trails gelopen. Op de borden langs de trails staan fragmenten uit de boeken van Lucy Maud Montgomery. Daarna hebben we ingecheckt bij de Kindred Spirit Country Inn en de rest van de middag lekker lezend in Anne of Green Gables doorgebracht op de veranda. Waar kun je dat beter doen dan hier?
Maand: juli 2017
Lost in the Valley
We hebben Charlottetown verlaten en pikken bij Cardigan de East Coastal Drive weer op. De bewegwijzering laat hier op PEI nogal te wensen over en we rijden een paar keer verkeerd. Borden staan bij voorkeur achter een boom en plaatsen op de kaart blijken vaak niet meer te zijn dan een nederzetting met 1 of 2 huisjes. Het is een beetje als rijden in België. Na een bewolkte ochtend breekt om 12.00 uur de zon door en we lunchen aan het strand bij Souris. De natuur is prachtig, groene valleien met gele en paarse bloemen, de bekende romantische huisjes, waar af en toe de was aan de lijn wappert. Bij het East Point Lighthouse maken we nog een stop. Deze vuurtoren is te bezichtigen en we klimmen naar boven en genieten van het mooie uitzicht. Beneden mogen we ons naam in het gastenboek schrijven en een speld prikken op de wereldkaart waar we vandaan komen. Zeeland is wel heel klein op deze kaart, wat Kees de opmerking ontlokt: “Kijk uit dat je niet in België prikt” . Bij Morell houden we het voor gezien en checken in bij een resort, gelegen aan een golfbaan met uitzicht op de oceaan. We maken een wandeling en pauzeren nog even op het strand. Het is Waddenweer, zoals wij dat noemen, 27 graden met zon en wind en het is heerlijk op het strand. ’s Avonds tijdens het eten raken we aan de praat met een serveerster, die geboren is in Frankfurt en 10 jaar geleden naar Canada is geëmigreerd, omdat haar vader daar als truckchauffeur gemakkelijk werk kon krijgen. Oorspronkelijk komen haar ouders uit Polen en zij studeert nu medicijnen aan de universiteit van Warschau (engelstalige opleiding) en is voor vakantie terug in PEI. Gespreksstof genoeg dus. Morgen gaan we dit deel van PEI verlaten en dan gaan we verder naar Green Gables Shore.
The fairytale of Charlottetown
Er was eens een mooie victoriaanse stad met heel veel groen in 1700 door de Fransen gesticht. Na de Engelse overname in 1763 werd de plaats vernoemd naar Charlotte Sophie, de echtgenote van King Georg III. Hier begonnen in 1864 de besprekingen om de provincies van Canada te verenigen, wat in 1867 leidde tot de Canadese Confederatie. Charlottetown wordt ook wel Canada’s Birthplace genoemd. In deze stad, die één groot openluchtmuseum lijkt, brengen we een hele dag door. Na een French toast met berries en warme maple syrup zijn we helemaal klaar voor de Heritage Walk. We lopen langs de City Hall, St. Paul’s Church (de oudste kerk van het eiland), het Province House, de St. Dunstan’s Basilica en niet te vergeten alle fantastische oude houten huizen, met schitterende details. Zo af en toe staat er één tussen wat een uitdaging zou zijn voor het programma “Ik vertrek” , maar over het algemeen zien ze er prachtig uit. De stadsomroeper en mensen in authentieke kleding lopen door de stad. Ook de gidsen van de georganiseerde stadswandelingen hebben nostalgische kostuums aan. Na al deze cultuur kiezen we ’s middags voor de Waterfront Walk. Het is opnieuw heerlijk weer en aan de waterkant is het prima toeven. We lopen over de boardwalk en kopen een ijsje bij Cows. Op Peakes Wharf genieten we van een live optreden met Ierse folkmuziek. Eén van de songs was: “This town is magic” en dat blijkt als we terug naar het hotel lopen. In één van de vele parken wordt een spelletje croquet gespeeld door een chique gezelschap, waarbij de heren gekleed zijn in jacquet en een hoge hoed met een wandelstok en handschoenen in de hand. Voor we het weten worden we aangesproken: “May I introduce myself, my name is ……….enzovoort” En voor je het weet speel je mee in een toneelstukje. Tenslotte heb je hier ook nog de Boutique Shopping Walk. Hier vinden we een Canada hardloop shirt, dat zal straks een enorme stimulans zijn om alle kilo’s die we hier aankomen er weer af te krijgen.
Prince Edward Island
Vandaag hadden we de keus tussen vroeg opstaan en in het hotel ontbijten of heel vroeg op staan en op de boot ontbijten. Het werd het eerste, want het is tenslotte vakantie. Na een heerlijk ontbijt met de nodige eieren (sunny side up) zijn we er klaar voor. Prince Edward Island (PEI) here we come. Om 8.00 uur stonden we in de rij voor de boot van 9.30 uur. Om zeker te zijn van een plek moet je anderhalf uur van tevoren aanwezig zijn (het is nog net geen vliegen). We hadden het gevoel alsof we naar een Waddeneiland gingen. Het weer op Nova Scotia was schitterend, maar halverwege de overtocht werd het vreselijk mistig, zodat er een mannetje op de uitkijk gezet werd. Na anderhaf uur varen kwamen we aan op PEI en daar was het weer zonnig. Een aantal dingen vielen ons gelijk op: er zijn veel aalscholvers, het landschap is heel liefelijk (op Nova Scotia is het ruiger) en de afstanden zijn veel geringer als op Nova Scotia. Toen we van de boot kwamen zijn we gelijk aan de East Coastal Drive begonnen tot Montangue, waar we bij het haventje heerlijk op een terrasje hebben gezeten. Daarna hebben we koers gezet naar de hoofdstad Charlottetown. Het hotel is net een museum met antieke meubels op de kamer , zwart-wit foto’s boven het bed en nostalgische kranen in de badkamer. Het restaurant is in dezelfde stijl met Engels bloemetjes behang. Morgen hebben we een hele dag voor de verkenning van de stad.
On the road again
Het lijkt een bewolkte dag te worden. Het doel van vandaag is Pictou. We knopen 3 scenic routes aan elkaar om daar te komen. Eerst maken we de Cabot Trail af, daarna volgen we de Ceilidh Trail (inmiddels zijn we in Keltisch gebied) en tenslotte de Sunrise Trail. De laatste is een hele mooie mix van kust en landbouw. Na stops in Inverness en Ballantynes Cove komen we om 15.00 uur aan in de Pictou Lodge en de zon komt enthousiast te voorschijn. Deze lodge heeft een wasserette, zodat we een wasje kunnen draaien. De lodge heeft zijn naam gekregen in 1926, maar bestond al eerder. Het is een prachtig oud gebouw. Vele beroemdheden blijken hier gelogeerd te hebben waaronder prinses Juliana in de tweede wereldoorlog. Meer recent waren Condoleezza Rice (2006) en Jamie Olivier (2015) hier te gast. Daarom trek ik vandaag mijn jurkje en mijn hakken maar eens uit de koffer, tenslotte wil je dan niet teveel uit de toon vallen. Vanuit het restaurant hebben we zicht op Pictou Island, waar we morgen langs zullen varen. Morgen verlaten we Nova Scotia en steken over naar Prince Edward Island. Nova Scotia is ons heel goed bevallen!
The Love Boat
Je gelooft het niet, maar zo heette het bootje waar we vanochtend een whale watch mee hebben gemaakt. We hebben ruim 3 uur gevaren en net toen we dachten dat het niks ging worden vandaag dook er vlakbij de boot een walvis op. Wow! Het bleek een moeder met een baby te zijn. En dan zit je al de tijd met je camera in de aanslag en vergeet je op het moment suprème af te drukken. Gelukkig dook ze nog een paar keer op, maar het blijft lastig om het mooiste moment vast te leggen. Verder hebben we ook nog zeehonden gezien, waarvan sommigen met de boot meezwommen en anderen ons nieuwsgierig aankeken: “Wat komen jullie doen?” Vanmiddag hebben we nog even in Cheticamp zelf rondgelopen, een heel langgerekt plaatsje, zonder centrum. Cheticamp ligt in een Acadische enclave, waar Frans gesproken wordt. Nova Scotia heet hier Nouvelle Écosse. De winkel die gerund wordt door het VVV heeft de prachtige naam Les Amis du Plein Air. De Acadiërs houden stevig vast aan hun culturele identiteit. A demain!
Scrambled eggs with ocean view
Na een nacht met krakende planken en piepende deuren wat nu eenmaal hoort bij zo’n mooi oud houten huis, zijn we vandaag goed gestart. Het is een schitterende dag, zonnig met een lekker windje en we ontbijten op het terras. Na het ontbijt hebben we een trail gelopen. Het was flink klimmen maar de beloning was schitterend met een geweldig uitzicht en natuurlijk weer zo’n rode stoel om er van te genieten. Langs de Cabot Trail kun je 26 verschillende wandelingen maken, dus het wordt een dag van keuzes maken. We kiezen er een paar uit met een kans om bald eagles en moose te zien, maar ja het blijven wilde dieren, ze komen niet op bestelling. Daarom doen we het maar met de feiten: de bald eagle heeft 7200 veren, een spanwijdte van 2.30 meter en een topsnelheid van 120-160 km per uur en eet bij voorkeur verse vis. We lunchen in Neil’s Harbour waar de verse kreeft aan land gebracht wordt. Als laatste trail van de dag lopen we The Bog Trail, slechts 0,5 km, maar wat een bijzonder landschap om door te lopen. Moeras met wilde orchideën en vleesetende planten. Een parkwachter komt kaartjes brengen, zodat we de planten kunnen herkennen. Onderweg naar Cheticamp praten we Frans in de auto om alvast te oefenen, want dit deel van Nova Scotia is franstalig. We overnachten in L’Auberge Doucet Inn. Bij de buren eten we een Lobster Dinner, wat een hele chirurgische operatie blijkt te zijn met allerlei instrumentarium. Morgen blijven we nog een dag in Cheticamp.
Was het Bell of was het Watson?
Vandaag zijn we begonnen met een bezoek aan het Alexander Graham Bell museum in Baddeck. Bekend geworden als uitvinder van de telefoon, maar uit het verhaal rondom deze uitvinding blijkt dat het eigenlijk zijn kompaan Watson was die voor de doorbraak zorgde. Bell had een zomerhuis in Baddeck. Ook heeft hij veel betekend voor de luchtvaart, zo was hij de uitvinder van het watervliegtuig. Het museum is op een heuvel gelegen met een mooi uitzicht op het Bras d’Or Lake, een meer van maar liefst 1.040 vierkante kilometer. Canada is echt een groot land! Daarna zijn we verder naar het noorden gereden over de Cabot Trail, die ook wel de mooiste route van Noord-Amerika genoemd wordt. Onderweg genieten we van de natuur, de huisjes en ook de tuinen eromheen. Deze zien er prachtig uit met vaak een vuurtoren in de voortuin in plaats van de ons bekende molens of kabouters. In de buurt van Ingonish zijn we gestopt. Eén van de leuke dingen van een vakantie als dit zijn de verschillende overnachtings plaatsen. Vandaag hebben we er weer één om in te lijsten. De Castle Rock Country Inn is een plaatje. Als we ’s avonds in onze schommelstoel buiten zitten in de zon met een schitterend uitzicht op de Atlantische Oceaan hebben we niets meer te wensen.
Terug naar 1867
De dag begon vandaag met mist, maar toen we naar het hoofdgebouw liepen voor het ontbijt brak de zon al door. Het leek wel het land van melk en honing. Dauwdruppels nog op de bloemen, voor ons uit huppelende konijntjes, heel veel vogels en Knabbel en Babbel, die tikkertje spelen in de bomen. We gaan op tijd weer rijden. De huurauto is een volkswagen Jetta, zodat er lekker veel in de kofferbak kan. Autorijden in Canada is nog echt leuk. Soms ben je een uur aan het rijden zonder dat je een andere auto tegenkomt. Dat is andere koek dan ’s morgens om 7.00 uur op de A 58. Onze eerste stop vandaag was in Sherbrooke, waar we het grootste openluchtmuseum van Nova Scotia hebben bezocht: Sherbrooke Village. Hier stap je in het leven van een dorpje uit 1867. Het grappige is dat je zelf kleding uit die tijd mag aantrekken en daar mee rond mag lopen in het dorpje. Onze speciale belangstelling ging uit naar de apotheek en de woning van de dokter. In ieder gebouw is iemand aanwezig in kleding uit die tijd om uitleg te geven. Bij de dokter was de vraag: “Waar komt U voor: het trekken van een kies, een amputatie of een bevalling?” De dokter was immers van alle markten thuis en het begrip knie- of schouderorthopeed bestond nog niet. Daarna zijn we verder richting het noorden gereden en vandaag gestopt in Baddeck, waar we nog een wandeling over de boardwalk hebben gemaakt. Morgen een nieuwe dag in Cape Breton Highlands National Park.
Marine Drive
Vanochtend Halifax verlaten, na eerst onze huurauto opgehaald te hebben, via de Mac Donald Bridge. Al snel komen we op de Marine Drive. Dit is een kronkelige weg langs de Oost kust van Nova Scotia. Het landschap is prachtig, mooie baaien, stranden, bossen, meren en rivieren. En niet te vergeten de meest schilderachtige houten huisjes en kerkjes. Hier doen we het voor! Bij Lawrence Town maken we een koffiestop bij een tentje wat alles in één is, zoals je zo vaak ziet in afgelegen gebieden: supermarkt, postkantoor, café en niet onbelangrijk ontmoetingsplek voor een praatje. De meest leuke gesprekken heb je vaak in dit soort winkeltjes. We kopen een broodje voor onderweg en verlaten de Marine Drive om bij Clam Harbour te picknicken. Lang blijven we er niet, want de “Canadese luchtmacht” heeft ons snel ontdekt. Na Sheet Harbour wordt de weg snel slechter, dus gaan we langzamer rijden. Bij Liscomb Mills rijden we naar de Liscomb Lodge, waar we in een chalet gaan overnachten. Het is een soort strandhuisje aan de rivier. Het is hier redelijk afgelegen en GSM bereik is er niet. Het chalet ligt 10 minuten lopen van de Main Lodge, waar we net een heerlijke huisgerookte zalm hebben gegeten. Vandaag hebben we voor het eerst het weer meegemaakt waar Nova Scotia bekend om is, vanochtend zijn we begonnen met zon, daarna mist en vervolgens bewolkt met af en toe zon. Morgen rijden we verder naar het noorden, richting Baddeck.
