My Nova Scotia Home

Ons uitzicht was gisteravond zelfs in het maanlicht prachtig, we hebben er nog lang naar gekeken. Maar vandaag een nieuwe dag. Thuis hebben we muziek van Hank Snow, een country zanger. Die is geboren in Brooklyn/Liverpool en daar komen we vandaag voorbij. Er blijkt zelfs een Hank Snow Museum te zijn en daar gaan we natuurlijk even langs. Het is een klein, maar heel verzorgd museum, waar al zijn show kleding is uitgestald, zijn Cadillac staat te pronken en een hele wand bedekt is met alle platen die hij heeft gemaakt. Ook zijn er foto’s van de artiesten waarmee hij heeft opgetreden, waaronder Elvis Presley. Eén van zijn bekendste songs is My Nova Scotia Home. Hierna hebben we de Lighthouse route weer opgezocht en een prachtige rit langs de kust gemaakt. Bij Cherry Mills zijn we gestopt bij een piepklein haventje, waar helemaal niemand was. Het uitzicht was magnifiek, een betere lunchplek hadden we ons niet kunnen wensen. Vlak voor Lunenburg zijn we met een cable ferry een baai overgestoken. Dat was een leuke belevenis. We zitten hier in The Mariner King Historic Inn en dat is een ervaring op zich. Terwijl ik dit zit te typen staat de (nep) open haard aan en verlichten de vlammen de kamer. De airco is weggewerkt achter een schilderij. Als je beneden in de lift stapt is er een wand met een afbeelding van onder water met een scheepswrak en een inktvis. Ga je dan naar boven dan komt er een patrijspoort, waardoor je een vuurtoren ziet. Ga je nog verder naar boven dan zie je de zee met een zeilboot en als je op de bovenste verdieping aankomt is er weer een patrijspoort en zie je de kademuur. Heel knap gedaan. Lunenburg staat op de UNESCO wereld erfgoed lijst. Er staan fantastische oude houten huizen in de meest vrolijke kleuren en in de haven liggen prachtige boten. Morgen zijn we hier nog de hele dag om het stadje te bekijken.