Land in zicht

We zijn al vroeg wakker en kijken nieuwsgierig uit het raam: Land in zicht! We meren aan in Longyearbyen en gaan gelijk na het ontbijt van boord. Een bus brengt ons naar kamp Barentz en we passeren het beroemde waarschuwingsbord voor ijsberen. Op Spitsbergen wonen meer ijsberen dan mensen. Als je dit bord passeert moet je gewapend zijn. Een gewapende gids brengt ons dan ook van de bus naar het kamp. In het kamp staat een replica van het huis waar Willem Barentsz met zijn mannen een tijdlang bivakkeerde toen hun schip vast kwam te zitten in het poolijs. Verder is er een husky farm. Na 6 jaar rennen voor de slee gaan de honden met pensioen. Op de farm is een mix aanwezig van jonge en “gepensioneerde” husky’s. Rondom een vuur zitten we op rendiervellen en worden getrakteerd op koffie met wafels. Zo kunnen we mooi onze handen opwarmen, want handschoenen hebben we niet aan, omdat dat niet handig is met foto’s maken. Ondertussen krijgen we een boeiende presentatie over de koning en de koningin van het poolgebied, de ijsbeer. In Longyearbyen zijn er vorig jaar noodgedwongen drie ijsberen doodgeschoten. Bij het VVV en in sommige winkels staat een opgezet exemplaar: wauw! Terug in het centrum gaan we nog naar het museum en bezoeken de meest noordelijke kerk ter wereld. We maken foto’s van de geparkeerde sneeuwscooters en natuurlijk van de plaats zelf en de omgeving. Wat opvalt is het prachtige licht, schitterend zoals dat op de gletschers schijnt. Dat licht is er nu de hele dag. In de winter is het van november tot en met januari volkomen donker. Wij zien geen ijsberen, wel een rendier. Om 17.00 uur verlaten we de haven en zullen verder naar het noorden varen, op zoek naar het poolijs.